فـرا تـر از آسـمـان

شیشه های روحم را خوب برق می اندازم و پاک

می کنم از خاک گرفتگی های سال پیش !

روحم را اما هوا می دهم و از نفس خدا در آن می دمم و خانه زنده می شود.

نوبت خانه تکانی افکارم از گذشته و آرزوهاست! آرزوهای محال و دست نیافتنی... 

دلم را که تکاندم انگار دل همه را شفاف تر می بینم !

دنیا زیباتر شده است !

سفره ای می خواهم از ترمه عشق !

تنگ آبی از آب حیات !

شمع جان باغ ملکوت !

آیینه ای چو آسمان صاف !

سیب هایی همه سرخ که طعم عشق بدهند.

و کتابی که حلقه مهر من آویزد بر گردن دوست !