همان رودخانه ام من

× به نام خُدا

اول. دل می گوید بنوی؛ لیک عقل فرمانش را بر قلب حکم فرما می کند و می گوید "وقت تلف نکن!" . به امید روزی که عقل و قلب آدمی باهم و یکسان کار کنند.

دوم. همان طور که از دامنه کوه ها پایین می آیی، شاید رود هایی ببینی. رود هایی که شاید برخی فقط اندکی آب دارند و در برخی دیگر تراکم آب بسی زیاد است. برخی پاک و زلال اند و تعدادی هم گِل آلود. آن هایی که زلال اند تصویر اطرافیانشان را منعکس می کنند امّا رود های گِل آلود ... !

راستش اگر این بحث را زیادی جدی بگیرم و بنشینم از تشابهات و اختلافات آدمی زاد و رود ها بگویم، شاید تا صبح ساعت 5 طول بکشد. 

قبلاً خوانده بودم " رود های بزرگ نیروی خود را مدیون جوی های کوچک اند. " . شاید گوشه  ای ازین را در انسان ها نیز یافت. " انسان های بزرگ ، عظمتشان را به دیگران مدیونند. "

می گویم بیایید ببشید. می گویم بیاییم ببخشم. می گویم بیاییم ببخشیم. انفاق کنیم و به خاطر مقابله به مثل افکارمان را خراب نکنیم. ببخشیم و انفاق کنیم تا ما نیز بخشیده شویم. 

زکات علم نشرِ آن است. چرا دانش آموزان همواره بر سر اطلاعات علی شان دعوا و مشاجره دارند؟ چرا به خاطر یک سری رفتار های کودکانه یکدیگر را آزار می دهیم؟

کاش بشود بی هیچ چشم دادشتی بخشید! کاش!

تَمام.

س.ت